วันที่ 3 มกราคม 2559 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 156 / 162

ถ้าหานี้ก็ไม่ออก ก็ไม่ต้องนิก ทำใจเฉยๆ นิ่งๆ สบายๆ อย่างเดียวเท่านั้น ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๘

หยุดแรกนี้จะยากสักนิด ก็ไม่ใช่ยากมาก ยากพอสู้ แต่ก็ต้องอาศัยการฝึกฝน ทำความเพียรให้สมอ ต้องมีสติพร้อมสบาย สมำเสมอแล้วก็สังเกต ๔ ส. นี้ ต้องจำให้ดี 2 มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

อาศัยความเพียร ความสังเกต และหมันฝึกฝน ทำทุกวันอย่างสม่ำเสมอ ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

วิธีที่จะไม่้องค์พระหาย คือ ทำใจสบาย ๆ ให้ใจหยุดนิ่งอยู่ภายใน อย่ากลัวหาย ถ้าหายไปก็ช่าง ทำใจให้เป็นปกติ เดี๋ยวจะมีมาใหม่...ที่ดีกว่าเดิม ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๖

นั่งอย่างสบาย ๆ อย่าไปใช้กําลังในการบังคับใจ อย่าไปดีดด ให้นั่งแบบใจเย็น ๆ ใจใส ๆ นั่งแบบผู้มีบุญ แบบสุขุมาฎชาติ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗

ทำอย่างสบาย ๆ คล้าย ๆ กับ เรานึกถึงเรื่องราวที่เราชอบ คือกินแล้วไม่มีมิน ไม่ซึม ไม่ติ่ง ระบบประสาทกล้ามเนื้อ ต้องไม่เกรง ไม่เครียด ต้องผ่อนคลาย ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

สมำเสมอ คือทำให้ได้ทุกวัน ทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน หรือว่ามันมาถไป ก็เอาแต่สองเวลา คือ หลับตากับลืมตา หรือหายใจเข้าหายใจออกก็ได้ 2 มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๓

ทั้งหมดเป็นข้อความภาษาไทย: ทุกอ ย า บ เราควรฝึกฝนใจไปด้วย ภาวะ จ ะ จ ะ จ ะ จิตใจ ทำ ไป พร้อม ๆ กัน 20 มกราคม พ.ศ. 2555

หมื่นฝึกฝนอบรมใจไว้เรื่อยๆ ทำความเพียรไป อย่าท้อแท้ ท้อถอย อย่าขี้เกียจทำ พยายามฝึกฝนทุกวัน ทำทุกวัน ฝันใจทำบ้าง แข็งใจทำบ้าง จนกระทั่งทำด้วยความสมัครใจ เอาใจจดจ่อ ตลอดเวลา ทุกอิริยาบถ ๒๗ มกราคม พ.ศ.

ฝึกบ่อย ๆ ใจจะคุ้นอยู่ตรงกลาง ๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

แล้วก็มันสังเกต อย่ามองโดยไม่สังเกต สังเกต หมายถึง เออ วันนี้นั่งแล้วรู้สึกดีจังเลย สบายจังเลย เราทำอย่างไร ให้วิธีการเอาไว้ ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

นั่งแล้วรู้สึกเวลามันนานเหลือเกิน หรือรู้สึกเมื่อ ท้อ อย่างนี้ไม่ใช่แล้ว อย่ฝืนทำต่อนะ ให้รีบปรับใหม่ เริ่มต้นใหม่อย่างง่าย ๆ ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

สังเกต คือเวลาเลิกนั่งสมาธิแล้วให้มั่นสังเกตว่าเราทำถูกหลักวิชาไหม ถ้าไม่ถูกก็ปรับปรุงแก้ไข ถ็ถูกก็ทำให้เจริญขึ้น ค่ องขึ้น ให้ชำนาญขึ้น สักวันหนึ่งก็จะเป็นวันส่วนของเรา 2 มกราคม พ.ศ. 2547

แม้เห็นดวงหรือองค์พระ ใจก็ยังเฉย ๆ ไม่ตื่นเต้น ไม่คุ้นภาพ ไม่ลุ้น ไม่เร่ง ไม่เพ่ง ไม่จ้อง มองเฉย ๆ อย่างสบาย ๆ 2 มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

ถ้ามีความรู้สึกเกร็งตึง แสดงว่าไม่ถูกวิธีแล้ว ต้องผ่อน ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๓

อย่าไปใช่กำลัง ในการบังคับใจเรา อย่าไปโหยด ให้นั่งแบบเบื่อเย็น ใจใส ๆ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

พระธรรมกาย มีอยู่แล้วในตัวของเรา กายภายในก็มีอยู่ ดงธรรมก็มี แสงสว่างก็มี แต่ว่าความมืดมาบดบังใจเรา ที่เขาเรียกว่า นิรวัตร์ แล้วพอเราทำไม่ถูกวิธีไปอีก ก็ยิ่งไปกันใหญ่ 16 มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ให้ละอรมณ์อุทกษาที่เป็นมลทินของใจ ที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและพรหมจรรย์ ที่ทำให้ใจเราไม่พาสุก ละอรมณ์เหล่านี้ไม่เสียสงค์ ละเพื่อร่างเราเอง ทำให้เราสบายใจก่อนคนอื่น ละได้เร็ว...ก็สบายใจเร็ว ละได้ชา...ก็

กายมนุษย์...ต้องดูแลให้ดี เอาไว้สำหรับเติม ความบริสุทธิ์อย่างเดียว อย่าไปเติมสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

อย่าไปท้อถอยเมื่อเรายังทำไม่ได้ ขอให้ได้ทำเถอะ เดี๋ยวเราก็จะทำได้ มันก็คำ้อง ๆ เป็นคำ้อง ๆ ละเอียดไปคำ้อง ๆ ได้เรียนรู้กันไปคำ้อง ๆ ได้สัมผัสที่ละเอียดกับสภาวธรรม ที่เข้าถึงไปคำ้อง ๆ ฝึกไป ทำไป ๑๒ ม